تجزیه ژنتیکی مقاومت به بیماری سفیدک پودری در برخی ژنوتیپ‌های جو

بیماری سفیدک پودری جو که توسط قارچ آسکومیست Blumeria graminis ایجاد می¬شود، از مهم¬ترین بیماری¬های جو در جهان می¬باشد که سالیانه خسارت فراوانی را به محصول وارد می¬سازد. استفاده از ارقام مقاوم از لحاظ اقتصادی و سلامت محیط زیست کارآمدترین روش کنترل بیماری سفیدک پودری است. در این تحقیق به منظور تجزیه ژنتیکی مقاومت به بیماری سفیدک پودری از طرح دای¬آلل یک طرفه 7×7 استفاده گردید. بدین منظور 6 ژنوتیپ جو به همراه رقم بومی صحرا در دامنه¬ی حساس تا مقاوم به بیماری سفیدک پودری در تلاقی مورد استفاده قرار گرفتند. آزمایش در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. صفات مورد مطالعه در مرحله گیاه بالغ شامل شدت بیماری و سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری بود. نتایج نشان داد که برای صفات مورد مطالعه مدل افزایشی غالبیت صدق می¬کند، لیکن اثرات غالبیت ژن¬ها بارزتر بود. صفت شدت بیماری تحت کنترل یک گروه ژنی و صفت AUDPC تحت کنترل بیش از یک گروه ژنی قرار داشتند. ژنوتیپ 110/104 از لحاظ هر دو صفت به عنوان منبع مقاومت و حامل ژن¬های با اثرات غالبیت مقاومت شناسایی شد و پتانسیل تولید نتاج برتر در تلاقی در برنامه¬های اصلاحی را دارا می¬باشد.